Kanatsız Kelebeğin Çıngısı

METİN: Dün bütün yaptıklarımız hataymış gibi. Bazıları böyle yaptı, biliyorsunuz. Tümden yanlış mıydık?

MURAT: Asla! Biz, dönemin şartlarında, erdemli olmanın ve imani coşkunun gereği neyse onu yaptık.

METİN: Peki bu niçin anlaşılmadı?

MURAT: Bak Ubeydciğim. Burada yaptığımız tanımlamaların ekseni, doğruluk-yanlışlık ya da hak-batıl değil. Bu ayrımlar doğrudur belki ama bizim analiz etmemiz gereken önce şahsiyetler meselesi, şahsiyetlerin özgüveni meselesi.

METİN: Yani bütün bu olumsuzluklar, şahsi meselelerimizden mi kaynaklanıyor? Peki bizim farkımız ne?

MURAT: Ben dün, bugün, yarın üçlü boyutunu bir perspektifinde görenlerden olarak addediyorum kendimi. Temel eksiğimiz, kendimizi doğru cümlelerle anlatamamak, şematize edememek. Pratik gerçekliğin, örneğin; Türkiye siyasal konjonktürünün hangi noktasında olduğumuzu adlandıramamak. Yani kendimiz hakkında enformasyon, bilgi üretememek.

ANLATICI: Sayın Yargıç. Senaristin abarttığına bakmayın. Avukatın uçurduğuna da bakmayın. Oğuz ne öyle sanıldığı gibi vahşi bir suçlu ne de masum bir melek. Onun gibi niceleri var aramızda!..

Çocuklar yalnızca oyundan, kendilerine hoş gelen şeyleri yapmaktan hoşlanır. Bundan ibarettir hayatları. Yaşlılıkta ya da hastalıkta sadece yaşayabilmek, canı korumaktır hayat. Bunların arasında çokça anlam yüklenir. Oysa hayat, analiz edilemeyecek kadar karmaşık ve analiz edilmesi gerekmeyecek kadar basit, sıradan ve zorunludur. Oğuz, hayatın bu karmaşık, zorunlu ve sıradan yapısını kavrayamayacak kadar duyguları güçsüz birisidir. Ne var ki kötü değil ve bahsedilen diğer sorumlular da kötü değil. Ama suçluluk kötülere özgü de değildir. Ve her suç cezalandırılmalıdır. Tüm bunlardan sonra Sayın Yargıç, ben ona inanıyorum, size de inanıyorum. Bu yüzden söyleyecek fazla söz yok. Takdir sizindir.